بررسی رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی و سازگاری تحصیلی با نقش میانجی بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان علی آباد کتول

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی و سازگاری تحصیلی با نقش میانجی بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان علی آباد کتول می‌باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دخترانه مقطع متوسطه دوم شهرستان علی آباد کتول به تعداد 2250 دانش‌آموز است. جهت انتخاب نمونه آماری از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. بدین صورت که استفاده از جدول کرجسی-مورگان از بین تمامی دانش‌آموزان دخترانه مقطع متوسطه دوم شهرستان علی آباد کتول به صورت تصادفی تعداد 300 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های خودتنظیمی تحصیلی (SRQ-A)، بهزیستی روانشناختی ریف و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) بود که روایی پرسشنامه‌ها توسط چند نفر متخصصین حوزه روانشناسی مورد بررسی قرار گرفت و پس از بررسی و انجام اصلاحات جزیی مورد تایید نهایی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 0.72، 0.75، 0.89 بدست آمد که نشان از پایایی خوب پرسشنامه دارد. یافته‌های پژوهش نشان داد بین ابعاد خودتنظیمی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی با سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان متوسطه دوم دخترانه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین در سطح اطمینان 95 درصد تاثیر متغیر میانجی بهزیستی روانشناختی در رابطه‌ی بین خودنظیمی تحصیلی و سازگاری تحصیلی معنادار است.