رابطه اعتماد به کارفرما با اهمال‌کاری و انگیزش شغلی حسابداران (مطالعه موردی)

چکیده

حسابداران در کنار مهارت‌های تخصصی خود، واجد داشتن و نداشتن برخی از ویژگی‌ها در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود هستند. اهمال‌کاری به عنوان یک عامل منفی و انگیزش شغلی آنان درکیفیت کارشان موثر است و اعتماد به کارفرما از آنجایی که احتمالاً بر نگرش‌های شغلی فرد موثر است از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر سعی کرده تا ضمن بررسی رابطه بین اعتماد به کارفرما با اهمال‌کاری حسابداران، رابطه اعتماد به کارفرما با انگیزش‌شغلی را نیز حسابداران مورد سنجش قرار دهد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و زمینه، از نوع توصیفی-همبستگی می‌باشد که در آن  از پرسشنامه به عنوان ابزار گردآوری اطلاعات استفاده گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل 519 حسابدار در سطوح مختلف مهارتی در ارتباط با یکی از موسسات خدمات حسابداری مستقر در شهر بندرعباس بود. برای انتخاب نمونة آماری برابر فرمول کوکران، حداقل تعداد 221 نفر در نظر گرفته شد و داده ها نیز از طریق نرم افزار SPSS26 در سطوح توصیفی و استنباطی با آزمون های کولموگروف-اسمینوف و اسپیرمن مورد تحلیل قرار گرفت. برابر نتایج، اعتماد حسابدار به کارفرما با اهمال‌کاری حسابدار رابطه منفی و اعتمادش با انگیزش شغلی او رابطه مثبت دارد؛ یعنی افزایش اعتماد حسابدار به کارفرما با شدت 1/54 درصد، کاهش اهمال‌کاری و افزایش این اعتماد با شدتی برابر با 5/42 درصد نیز افزایش انگیزش شغلی حسابدار را پیش‌بینی می‌نماید. اما در زیرمولفه‌های انگیزش شغلی، اعتماد به کارفرما با هویت‌شغلی و اهمیت‌شغلی رابطه قوی و معناداری ندارد. در ادامه پژوهش نیز یافته ها نشان داد که در عامل‌های مدرک تحصیلی و سن بالاتر و همچنین در حسابداران مرد، اعتماد به کارفرما با اهمال‌کاری حسابداران رابطه قوی و معناداری ندارد و میانگین اعتماد به کارفرما نیز در حسابداران شرکت کننده در پژوهش در سطح ضعیف گزارش شد.