بررسی مدیریت مشارکتی، موانع و محدوديتهاي فراروي اجراي نظام مشاركتي

چکیده

هدف ازنگارش مقاله حاضر، بررسی مدیریت مشارکتی، شناسایی موانع و محدودیت های فراروی اجرای نطام مشارکتی می باشد. مدیریت مشارکتی در واقع سیستمی است که در آن کارمندان یک سازمان، نقش انفعالی در تصمیم ‌گیری به خود می‌گیرند؛ به عبارت دیگر، افراد مناسب، در زمانی مناسب، برای انجام یک کار مناسب، با هم مشارکت می‌کنند. در واقع این مشارکت، درکارهایی است که به خود آنها مربوط می‌شود، نوعی مشارکت آگاهانه و ارادی که در راستای تحقق و دستیابی به اهداف یک گروه است. اهدافی که همه افراد در پیامدهای آن سهیم هستند. به همین خاطررویکردهای متفاوتی برای سیستم‌های مدیریت مشارکتی به کار گرفته می‌شود. برخی از این نمونه‌ها، تیم‌ کاری مستقل، افزایش سطح مسئولیت در قبال کارمندان و حتی فرصت‌های بهینه سازی حرفه‌ای می‌باشد. مفهوم مدیریت مشارکتی را اغلب مدیرانی درک می‌کنند که اهمیت هوش افراد را درک کرده و به دنبال رابطه‌ای قوی با کارمندان خود هستند. کارمندانی که در تصمیمات شرکت حضور دارند، احساس می‌کنند عضوی از یک تیم با یک هدف مشترک هستند و احساس عزت نفس و تحقق خلاقیت‌های خود را دارند. در واقع زمانی که کارمندان در تصمیم‌گیری‌ها شریک باشند، تغییرات به طور موثرتری اجرا می‌شوند. علاوه بر آن، مشارکت کارمندان سبب می‌گردد که از رویدادهای آینده مطلع شوند و از تغییرات احتمالی باخبر شوند. سازمان نیز می‌تواند به سرعت زمینه‌های نگرانی را شناسایی کرده و برای یافتن راه حل از کارمندان کمک بگیرد. در نهایت کارمندان، دید وسیع‌تری نسبت به سازمان پیدا می‌کنند و برای سازمان مفیدتر خواهند بود. در این روش، هم‌چنین کارمندان می‌توانند مهارت‌های لازم برای تبدیل شدن به یک مدیر موفق و یا مدیر ارشد را کسب کنند. تعهد سازمانی کارمندان در این روش، نسبت به سازمان و تصمیماتی که گرفته می‌شود افزایش می‌یابد. مقاله حاضربرآن است تابه مفهوم مدیریت مشارکتی بپردازد. ابتدا مفهوم مدیریت مشارکتی موردبررسی قرارگرفته، سپس به انواع روش ها ومهارت های مدیریت مشارکتی اشاره شده وموانع ومحدودیت های فراروی اجرای نظام مشارکتی موردبررسی قرارمی گیردوپس ازتحلیل وبررسی مدیریت مشارکتی رهنمودهايي براي اجراي موفقيت آميز نظام مشاركتی ارائه می گردد.