مطالعه اثر ناکارایی سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی بر اجتناب مالیاتی

چکیده

هدف: امروزه نقش نظام‌‌هاي مالیاتی در تأمین درآمد‌های هر کشور از محل منابع مالیاتی بر کسی پوشیده نیست. با این حال، اغلب مدیران، مالیات را از عمده‌ترین عوامل خروج وجه نقد و تهدیدی برای تداوم فعالیت شرکت قلمداد می‌کنند و همواره درصدد یافتن راهی به منظور کاهش پرداخت مالیات می‌باشند. یکی از راه‌حل‌‌های مورد استفاده، فعالیت‌‌های اجتناب مالیاتی است. همچنین، با نگاهی به مراحل تمدن بشری مشخص می‌شود که نقش نیروی انسانی از نیروی کار ساده به سرمایه انسانی تکامل یافته است، چرا که پیشرفت تکنولوژی بدون تحولات نیروی کار، فاقد کارایی است. هدف اصلی در این پژوهش بررسی اثر ناکارایی سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی بر اجتناب مالیاتی شرکت‌‌ها است. روش شناسی پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر زمانی جزو پژوهش‌‌های گذشته‌نگر است. به دلیل استفاده از داده‌‌های کمی از نوع پژوهش‌‌های کمی است. به دلیل اینکه از طریق تجزیه و تحلیل و استنباط از مشاهدات به یک نتیجه کلی می‌رسد، این پژوهش از نوع استقرایی است. از لحاظ نحوه گردآوری داده‌‌ها، توصیفی- همبستگی محسوب می‌شود. با توجه به هدف پژوهش، سه فرضیه تدوین شد که از طریق سه مدل رگرسیون خطی چندگانه آزمون گردید. جهت آزمون فرضیه‌‌ها، نمون‌های متشکل از 165 شرکت از بین شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره 7 ساله از سال 1393 تا 1399 به روش حذفی سیستماتیک انتخاب شده است. یافته‌‌ها: نتایج آزمون فرضیه‌‌های پژوهش نشان می‌دهد که ناکارایی سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی بر اجتناب مالیاتی تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، تأثیر مثبت و معنادار، کم سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی بر اجتناب مالیاتی نیز تأیید شده است. نتیجه‌گیری: می‌توان از نتایج پژوهش استنباط کرد که سرمایه‌گذاری بیش از اندازه در نیروی انسانی می‌تواند باعث افزایش هزینه‌‌های حقوق و دستمزد و کاهش جریآن‌‌های نقدی عملیاتی شده و این انگیزه را برای مدیران ایجاد نماید که از طریق اقدامات اجتناب مالیاتی درصدد بهبود جریان نقدی عملیاتی و حفظ تداوم فعالیت شرکت برآیند. همچنین کم سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی نیز باعث کاهش بهره‌وری و سودآوری شرکت شده به‌گونه‌ای که شرکت‌‌ها نتوانند نیاز‌های فعلی خود را تأمین کنند (پرداخت دستمزد، بهره‌‌ها و مالیات‌‌ها) و انگیز‌های برای مدیران شرکت جهت افزایش نقدینگی از طریق اجتناب مالیاتی باشد که می‌تواند منجر به افزایش ریسک مالیاتی شرکت شود.