بررسی ابعاد مختلف و اصول و ساختار الگوی قراردادهای جدید نفتی ایران (IPC)

چکیده

قراردادهای جدید نفتی از مهم­ترین مسائلی است که در کشور ما چالش­های زیادی را ایجاد نموده و دارای اهداف و اصول مشخصی می­باشد . با توجه به تغییرات گسترده ایجاد شده در خلال سالهای گذشته در حوزه های مختلف اکتشاف، توسعه، تولید، عرضه و تقاضای نفت و گاز در بازارهای بین المللی انرژی، ضرورت بازنگری در نوع قراردادهای نفتی مورد تاکید عموم صاحب نظران عرصه نفت و گاز بوده است. از اصول و ساختار این الگوی قراردادی می توان نتیجه گرفت صنعت نفت ایران همچنان علاقمند به حفظ چارچوب‌های قراردادی خانواده قراردادهای خدمت در بخش بالادستی است، زیرا قراردادهای بیع متقابل و الگوی جدید قرارداد نفتی ایران هر دو از نوع قراردادهای خدمت توأم با ریسک بشمار می روند. این مطالعه نشان می دهد مهمتر از خود قراردادIPC ، پروژه های هدف این قراردادها هستند که باید توسط وزارت نفت تعیین شود. پژوهش حاضر بیان می کند که  IPCمدل جدیدی از قراردادهای نفتی است که می‌تواند منافعی را نصيب کشور کند. همچنین این قراردادها علاوه بر رفع کاستیهای قراردادهای کنونی و گذشته نفتی ایران موسوم به بیع متقابل، عموما با نگاه به آینده و با هدف توسعه کمی و کیفی صنعت نفت ایران تدوین شده است. به هر روی، ارزیابی و داوری دقیق و صحیح و بیان محاسن و معایب این الگوی جدید نیاز به زمان بیشتر و انعقاد قرارداد چند پروژه دارد.  باید در نظر داشت که بخش عظیمی از موفقیت و یا شکست یک الگوی قراردادی منوط به چگونگی کاربرد و استفاده از آن یا به عبارت کلی تر منوط به اجرای آن است. در این پژوهش سعی شد تا حد ممکن به موارد بالا پرداخته شود.