تأثیر خودشیفتگی و ویژگی‌های مدیران بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده

گزارشگري پایداري شرکت‌ها، ره‌آوردهای اقتصادي، اجتماعي و محیطي شرکت است که نشان مي‌دهد یک واحد تجاري با در نظر گرفتن این مسائل، چگونه طرح‌هاي توسعه خود را در آینده اجرا می‌کند. برای همین سیاست‌هاي گزارشگري پایداری شرکت‌ها به عنوان بخش مهمي از راهبردهای شرکت‌ها در نظر گرفته و در این راه شرکت‌هاي بزرگ معمولاً گزارشات پایداري خود را به عنوان یک راهبرد شرکتي می‌پذیرند. همچنین خودشیفتگی، رفتار و نوع تصمیمات مدیران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ترکیبی از ویژگی‌های مهم شخصیتی از قبیل خود بزرگ بینی در عین شكنندگی، اشتغال ذهنی در مورد موفقیت، احساس محق بودن، مورد تحسین واقع شدن، تخیلات مربوط به قدرت زیاد، زیبایی و موفقیت، حساسیت زیاد به انتقاد و تمایل به بهره‌کشی از دیگران در روابط بین فردی می‌باشد. هیأت مدیره‌ها معمولاً افرادی هستند که حق کنترل، سیاست‌گذاری‌های کلان، نظارت و حاکمیت بر یک شرکت را دارا هستند. این افراد سلامت شرکت را در حوزه‌های مختلف مثل عملکرد مالی مناسب، تناسب فرآیندها، اقدامات و قانونی بودن فعالیت‌های سازمان با هدف پیشبرد سازمان تضمین می‌نمایند. در این تحقیق به بررسی تأثیر خودشیفتگی و ویژگی‌های مدیران بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جهت آزمون فرضیه‌ها از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند­متغیره از طریق روش پانل دیتا استفاده شده است. جامعة آماری تحقیق، کلیة شرکت‌های تولیدی پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 می باشد و نمونة مورد بررسی تحقیق، مشتمل بر 191 شرکت که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خودشیفتگی مدیران، تحصیلات هیأت مدیره، مالکیت هیأت مدیره، ثبات هیأت مدیره و غیر­موظف بودن هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معنادار دارند؛ اما اندازه و جلسات هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معناداری ندارند.