رابطه هوش فرهنگی و هوش معنوی با اعتماد سازمانی معلمان: نقش میانجی فرهنگ اخلاقی

چکیده

این عقیده که اعتماد در محیط‌های کاری به عنوان عامل اصلی بالقوه‌ای است که منجر به بهبود عملکرد سازمانی می‌شود و می‌تواند یکی از منابع مزیت رقابتی باشد، نیز به سرعت مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوش فرهنگی و هوش معنوی بر اعتماد سازمانی با میانجی فرهنگ اخلاقی بود. تحقیق حاضر از نظر ماهیت محتوایی توصیفی- همبستگی (مدل معادلات ساختاری) و از منظر هدف بنیادی بود. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر یا به عبارتی جامعه آماری تحقیق، معلمان شاغل به تدریس در شهرستان نمین به تعداد 673 نفر در سال تحصیلی 1401-1400 می‌باشند. روش نمونه‌گیری به کار گرفته شده، نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای بوده و با توجه به ناهمگون بودن جامعه آماری از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نیز استفاده گردید که از میان جامعه‌ی آماری پیش گفته، بر اساس جدول مورگان نمونه‌ای به حجم 287 نفر (168 نفر زن و 119 نفر مرد) انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آماده در بخش استنباطی از نرم افزارهای Spss و Lisrel استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که هوش معنوی با ضریب مسیر (28/0) و مقدار تی (36/5) و هوش فرهنگی با ضریب مسیر (32/0) و مقدار تی (27/6) بر اعتماد سازمانی اثرغیر مستقیم دارد. با توجه به نتایج بدست آمده در سازمان‌هایی که هوش معنوی افراد در سطح مطلوب خود قرار دارد اعتماد سازمانی بهبود یافته و زمینه را برای تحقق اهداف سازمانی در ابعاد فردی، اجتماعی و معنوی فراهم می‌آورد. لذا یشنهاد می‌شود مدیران زمینه لازم برای ارتقاء هوش معنوی و فرهنگی کارکنان را فراهم آورند.